Η Ελευθερία Βρίσκεται Μέσα Μας - Κι Η Φυλακή Το Ίδιο
Έγινε ενημέρωση: 10 Μαΐ 2022
Από μικρή, έψαχνα να βρω τρόπους να είμαι ελεύθερη. Πάντα πίστευα ότι η ελευθερία είναι το Α και το Ω σε κάθε πτυχή και τομέα της ζωής του ανθρώπου. Δίχως ελευθερία, δεν ξέρω αν μένουν και πολλά στον κάθε άνθρωπο να αποκτήσει.
Πάντα ήθελα κι επιδίωκα να είμαι ριζικά ελεύθερη. Όμως, μεγαλώνοντας ανακαλύπτω ότι η ελευθερία, όπως άλλωστε και η φυλακή, έχει πολλά πρόσωπα και υποκειμενική μορφή για τον καθένα. Ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά την ελευθερία. Για κάποιους είναι το να μην υπάρχει πόλεμος στον τόπο τους. Για άλλους το να μπορούν να διαμορφώνουν τη ζωή τους όπως επιθυμούν. Κάποιος σκέφτεται ότι ελευθερία είναι να μην τον στοιχειώνει το παρελθόν, κι άλλος το να μπορεί να επιλέγει σε κάθε στιγμή της ζωής του το τι θα κάνει. Καθώς η ελευθερία είναι μια αφηρημένη έννοια, το πώς την εκλαμβάνει ο καθένας είναι απολύτως στο δικό του χέρι.
Πολύ γρήγορα όμως, και διαβάζοντας και έργα συγγραφέων που βρίσκονταν φυλακισμένοι σε περιόδους πολέμων, συνειδητοποιήσα το εξής: Μπορείς φαινομενικά να είσαι ελεύθερος και μέσα σου να είσαι φυλακισμένος και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορείς φαινομενικά να βρίσκεσαι σε φυλακή και μέσα σου να είσαι ελεύθερος.
Έτσι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ελευθερία είναι μέσα μας. Κι η φυλακή το ίδιο.
Διεκδικώντας μια Ελεύθερη Ζωή
Και πόσους αγώνες δεν έχουν κάνει οι άνθρωποι ανά τα χρόνια προκειμένου να είναι ελεύθεροι; Και πόσα έχουν κατακτήσει με τους αγώνες τους για ελευθερία; Άραγε, θα ζούσαμε με τον ίδιο τρόπο εάν κάποιοι δεν φρόντιζαν να διεκδικούν καθημερινά και με αίμα αυτά που σήμερα εμείς απολαμβάνουμε;
Και μην πας μακριά. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, για παράδειγμα. Που πολέμησαν και πολλοί σκοτώθηκαν για έναν κόσμο πιο ελεύθερο απ΄ ότι τον βρήκαν. Δεν τους εκτιμούμε αρκετά, θα έλεγα. Δεν τους ευχαριστούμε αρκετά πάντως, αυτό είναι το μόνο σίγουρα. Οι ζωές όλων μας θα ήταν εντελώς διαφορετική δίχως αυτούς.
Όμως, για εμένα, ο αγώνας για την ελευθερία είναι αέναος. Και έγκειται σε καθημερινές μάχες που δίνουμε με τον εαυτό μας αρχικά και με τον κόσμο γύρω μας σε δεύτερο πλάνο, προκειμένου να αποκτήσουμε τη ζωή που θέλουμε. Και είναι ένας αγώνας που δεν τελειώνει ποτέ μα ποτέ. Πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να χτίσεις γύρω από την ελευθερία.
Για παράδειγμα, προσωπικά ποτέ δεν θεωρούσα ότι θα ήμουν ελεύθερη αν είχα μια δουλειά που δεν μου άρεσε ή μια σχέση που δεν περνούσα καλά. Ήθελα να νιώθω ελεύθερη σε κάθε μου βήμα μέσα στην ημέρα, ότι έχω όσες περισσότερες επιλογές είναι διαθέσιμες και ότι τα όρια και τους κανόνες στη ζωή μου τα βάζω εγώ. Δεν ένιωθα ποτέ ότι υπήρχε κάτι ή κάποιος που μπορούσε να με περιορίσει ή να με βάλει σε κουτάκια. Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί, αλλά ένιωθα την ελευθερία να πηγάζει από μέσα μου και να με διεκδικεί με χάρη σε κάθε μου στιγμή.
Οι Φυλακές με τα Χρυσά Κάγκελα
Δεν πίστεψα ποτέ ότι η ζωή μας έχει την ίδια αξία όσο είμαστε σκλαβωμένοι μέσα μας. Σκλαβωμένοι σε ιδανικά, αξίες, αντιλήψεις, αναμνήσεις, πεποιθήσεις. Ή ακόμα και σε σχέσεις, δουλειές, υποχρεώσεις.
Φυσικά, όπως όλοι, έχω βιώσει κι εγώ πολλές φυλακές στη ζωή μου. Αλλά πάντα ένιωθα τη τάση να θέλω να σπάσω τα κάγκελα. Όσο μεγαλώνει το μέσα μας, φαντάζομαι, τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται και έξω μας. Δεν μπορεί μια ελεύθερη ψυχή να χωρέσει σε μικρά κλουβιά - ή σε κλουβιά γενικότερα. Όπου και να την βάλεις, πάλι ελεύθερη θα παραμείνει.
Βέβαια, πλέον πολλοί άνθρωποι χτίζουν φυλακές με χρυσά κάγκελα, νομίζοντας ότι έτσι θα απολαύσουν περισσότερο τη σκλαβιά τους. Η φυλακή όμως, ό,τι χρώμα κι αν της βάλεις, πάλι φυλακή θα παραμείνει.
Δεν περιγράφω κάτι ιδανικό εδώ, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Νομίζω ότι η ελευθερία για τον καθένα μας σημαίνει κάτι διαφορετικό και μεταφράζεται διαφορετικά στη ζωή του. Σε κάθε περίπτωση, η πραγματική φυλακή ξεκινάει εκεί που τελειώνει ο αγώνας του κάθε ατόμου για την ελευθερία. Όσο αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε, τόσο μικραίνει η φυλακή που ζούμε. Μέσα μας κι έξω μας.
