Η Δανάη Ιμπραχήμ Κι "Ο Θησαυρός Της Δαμασκού" Μας Βάζουν Σε Περιπέτειες

Από την Φιλομένη Φλογερού και την Ελευθερία Κόλλια

Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, θρησκεύματος, σεξουαλικής προτίμησης κτλ είναι μία ψυχή με υποχρεώσεις και δικαιώματα. Όλοι είμαστε ίσοι και οι διαφορές μας δεν είναι αρκετές ώστε να μισούμε ο ένας τον άλλον. Η διαλλακτικότητα και ο σεβασμός μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.

Γνωρίζοντας την Δανάη Ιμπραχήμ

Η Δανάη Ιμπραχήμ γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι τέκνο ελληνικής και αραβικής καταγωγής και απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Καταπιάστηκε με τη συγγραφή σε νεαρή ηλικία, αποζητώντας μία απόδραση από την καθημερινότητα. Τα δυο μέρη της τριλογίας της Ο Θησαυρός της Δαμασκού: Το παιχνίδι των θεών & Το όνειρο της ερήμου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πηγή. Το καλοκαίρι του 2019 ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό φαντασίας willowisps.gr. Βρείτε το κανάλι της στο YouTube εδώ.

Λίγα Λόγια για το 1ο Βιβλίο της Σειράς "Ο Θησαυρός Της Δαμασκού: Το Παιχνίδι Των Θεών"

Βρισκόμαστε στο έτος 674 μ.Χ. Τα πλοία του χαλίφη Μωαβία Α΄ έχουν περικυκλώσει την Κωνσταντινούπολη και απειλούν να την πολιορκήσουν. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ΄ χρειάζεται χρήματα για να εξασφαλίσει την επιτυχημένη άμυνα της πόλης, γι' αυτό και δίνει μια σημαντική αποστολή στον έμπιστό του, στρατιώτη Αστέριο. Εκείνος κι ο εκ γενετής μουγκός του ξάδερφος, ταξιδεύουν στην αραβοκρατούμενη, πλέον, Δαμασκό, για να επιστρέψουν στον αυτοκράτορά τους έναν θησαυρό. Σύμμαχός τους στη δύσκολη αυτή αποστολή γίνεται η κόρη του χαλίφη, Ααζίν, μια νεαρή κοπέλα με υψηλές γνώσεις και ικανότητες. Η αποστολή τους θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη μόλις μπουν στον δρόμο τους φαντάσματα του παρελθόντος. Οι ανίδεοι Ρωμαίοι θα μάθουν με αιματηρό τρόπο την πραγματική ιστορία της δυναστείας των Ομεϋαδών και θα κληθούν να προστατέψουν τη σουλτάνα Ααζίν από θανάσιμους εχθρούς. Όλοι τους, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, θα χρειαστεί να διασχίσουν δύσβατα μονοπάτια για να επιβιώσουν από κάθε δοκιμασία που μπαίνει στο διάβα τους. Σύντροφοί τους αξίες κι ιδανικά, αλλά και μια θεϊκή βοήθεια. Στο τέλος θα καταφέρει ο καθένας τους να βρει τον δικό του θησαυρό. "Ο πατέρας σου πιστεύει σε λάθος θεό". "Το λες συνέχεια αυτό για τον Αλλάχ. Γιατί είναι λάθος;" "Γιατί δεν είναι ο Θεός". "Κι αν είναι; Κι αν πιστεύουμε στον ίδιο θεό, αλλά τον αποκαλούμε με διαφορετικό όνομα;"

Λίγα Λόγια για το 2ο Βιβλίο της Σειράς "Ο Θησαυρός της Δαμασκού: Το Όνειρο της Ερήμου"

«Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άντρας από την Κωνσταντινούπολη ήρθε στη Δαµασκό αναζητώντας χρυσάφι. Διέσχισε ερήµους, οάσεις, ατελείωτους ξηρούς λόφους, µέχρι που έφτασε σε µία πηγή. Γονάτισε µπροστά στο νερό, ζήτησε καθοδήγηση, και µπροστά του εµφανίστηκε µια νεράιδα, αγγελικά πλασµένη. Ταξίδεψαν µαζί, διέσχισαν όλη τη Συρία, µε µόνο όπλο τη συνεργασία τους. Μέχρι που κάποια στιγµή, συνέβη το ανεπανόρθωτο. Ερωτεύτηκαν».

Η περιπέτεια στη Δαµασκό δεν φαίνεται να έχει τελειώσει. Ο Αστέριος καλείται να πάρει µια σηµαντική απόφαση όσον αφορά τον πολυπόθητο θησαυρό του αυτοκράτορα. Η δαιµονική φύση αυτού του πλάσµατος, όµως, δεν είναι το µόνο του πρόβληµα. Ο Ρωµαίος στρατιώτης πρέπει να σωθεί από την κατάρα της Λίλιθ και τη µήνη του χαλίφη.

Η Δανάη Ιμπραχήμ Μας Αποκαλύπτει Τις Άγνωστες Πτυχές Του Εαυτού Της Και Της Συγγραφής

"Από πάντα είχα ανάγκη την πνευματική απόδραση. Έφτιαχνα φανταστικούς κόσμους στο μυαλό μου και τους άφηνα να με ταξιδεύουν μακριά από την πραγματικότητα. Στην ηλικία των δώδεκα ο δάσκαλος μου μας παρότρυνε να γράφουμε μικρές ιστορίες στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας. Έδειξε ιδιαίτερο ενθουσιασμό στις δικές μου και το πώς χανόμουν στη διαδικασία συγγραφής σαν να μην ήμουν σε μία τάξη την ώρα της εξέτασης. Με ώθησε λοιπόν να ασχοληθώ πιο συστηματικά. Εκ τότε δεν έχω σταματήσει. Παίρνω ένα χαρτί και δίνω υλική υπόσταση στους φανταστικούς κόσμους που μου κρατούν συντροφιά στην καθημερινότητα μου.

Πιστεύω πως ναι, οι συγγραφείς, μέσα από το έργο τους, επηρεάζουν τελικά την κοινωνία, είτε σε μικρό είτε σε μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό εξαρτάται από την απήχηση και το κοινό τους. Ο τρόπος πάλι πιστεύω ότι ποικίλει. Μπορεί να είναι από το πιο απλό, να κάνουν τους αναγνώστες να αγαπήσουν το διάβασμα και να γίνουν βιβλιοφάγοι μέχρι να τους κάνουν να αλλάξουν τρόπο σκέψης για τον κόσμο γύρω τους.

Ο σκοπός μου γράφοντας το πρώτο βιβλίο "Ο Θησαυρός της Δαμασκού" ήταν πρώτα από όλα να γνωρίσω εγώ η ίδια καλύτερα την αραβική μου καταγωγή μέσω της έρευνας που έκανα για το βιβλίο, είτε το ιστορικό πλαίσιο, είτε τη λαογραφία. Στη συνέχεια, ήθελα να παρουσιάσω στον κόσμο το πώς έβλεπα τη μυστήρια πλευρά της Ανατολής. Αυτό που θέλω να πετύχω είναι να μάθω έστω και σε έναν αναγνώστη μου να μη φοβάται το διαφορετικό, αλλά να το μελετάει ενδελεχώς προτού σχηματίσει άποψη.

Νομίζω το μεγαλύτερό μου όνειρο παραμένει η συγγραφή. Είναι αυτό που με γεμίζει, με ανακουφίζει κι αυτό που θα ήθελα να κάνω όλη μου τη ζωή."

Η Δανάη Ιμπραχήμ Μιλάει στην Φιλομένη Φλογερού και την Ελευθερία Κόλλια για τα Βιβλία της και Όχι Μόνο

Τι μηνύματα επιδιώκεις να περάσεις μέσα από το συγγραφικό σου έργο;

Πρώτα από όλα της ισότητας. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, θρησκεύματος, σεξουαλικής προτίμησης κτλ είναι μία ψυχή με υποχρεώσεις και δικαιώματα. Όλοι είμαστε ίσοι και οι διαφορές μας δεν είναι αρκετές ώστε να μισούμε ο ένας τον άλλον. Η διαλλακτικότητα και ο σεβασμός μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.

Οι τέχνες είναι ένα μέσο έκφρασης αλλά και επιρροής. Για εσένα ποιο από τα δύο ισχύει περισσότερο; Γράφεις περισσότερο για να εκφραστείς ή για να επηρεάσεις μέσα από το έργο σου την κοινωνία και να αφήσεις το αποτύπωμά σου;

Συμφωνώ ότι είναι πράγματι και τα δύο. Εγώ γράφω πρώτα από όλα για να εκφραστώ. Δυσκολεύομαι πολύ να το κάνω προφορικά, ακόμα και με κοντινούς μου ανθρώπους. Η γραφή με βοηθάει να ανοιχτώ, να γνωρίσω καλύτερα καλά κρυμμένες πτυχές του εαυτού μου κι έπειτα να επικοινωνήσω με τον υπόλοιπο κόσμο. Αν στο μεταξύ καταφέρω να αφήσω το στίγμα μου στη σύγχρονη λογοτεχνία, θα είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά.

Τι σε ενέπνευσε ώστε να φέρεις κοντά, στα πλαίσια ενός βιβλίου, τόσο μακρινούς μεταξύ τους κόσμους;

Η ίδια η ιστορία. Πιστεύουμε ότι στο παρελθόν οι άνθρωποι ήταν πιο κλειστοί από ότι σήμερα. Σκεφτόμαστε με σημερινούς όρους και κανόνες, με αποτέλεσμα να μη βλέπουμε την πραγματικότητα. Με το να ενώσω δύο πολιτισμούς που εκ των πραγμάτων είχαν μία κοινή πορεία – φυσικά όχι πάντα με αναίμακτο τρόπο – ήταν ένας καλός τρόπος να περάσω τα μηνύματα που ανέφερα παραπάνω.

Πώς οι μελέτες σου στην ιστορία σε επηρέασαν στη δημιουργία αυτού του βιβλίου φαντασίας;

Πολύ. Πρώτα από όλα με βοηθήσαν να ψάξω τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειαζόμουν για να χτίσω το πλαίσιο. Δεύτερον, οι γνώσεις για ήθη και έθιμα και τρόπους σκέψης του μεσαιωνικού, ανατολίτικου παρελθόντος συνέβαλαν ώστε να χτίσω την κοινωνία όσο πιο ρεαλιστικά γινόταν. Μάλιστα, έχω αλλάξει αρκετά το ιστορικό παρελθόν στην πορεία της ιστορίας μου, αλλά φροντίζω τα κοινωνικά στοιχεία να είσαι όσο το δυνατόν πιο ακριβή.

Τι άλλα μέσα σε γοήτευσαν στην σύνθεση των έντονων εικόνων και των ζωντανών σκηνών του μυθιστορήματός σου; Η μουσική, ο κινηματογράφος ή η λογοτεχνία συγκαταλέγονται στις εστίες όπου αντλείς έμπνευση;

Η λογοτεχνία είναι σίγουρα μία πηγή έμπνευσης, αφού το έναυσμα για το Θησαυρό ήταν μερικά παραμύθια από τις Χίλιες και μία νύχτες. Αυτό όμως που με συντροφεύει σε κάθε πτυχή της ζωής μου είναι η μουσική. Μπορεί ένα τραγούδι, μία μελωδία ακόμα κι ένας στίχος να με εμπνεύσει για ένα χαρακτήρα, μία σκηνή. Πολλές φορές φτιάχνω Playlists για τα βιβλία μου ή όταν ακούω ένα κομμάτι φαντάζομαι τους χαρακτήρες μου να δρουν με βάση τους στίχους.

Το βιβλίο σου είναι ατμοσφαιρικό, μ'ένα άρωμα απ'το βαθύ παρελθόν του 7ου αιώνα. Αν ήθελες να ζεις σε μια χρονική εποχή διαφορετική απ'τη δική σου ποια θα ήταν, σε ποιο μέρος και γιατί;

Από τη μία δε θα ήθελα να ζήσω στο παρελθόν, γιατί δε θα άντεχα τις συνθήκες. Από την άλλη, αν με διαβεβαίωναν ότι θα ήταν ένα σύντομο ταξίδι στο χρόνο, θα πήγαινα στην Παλμύρα κατά τη βασιλεία της θρυλικής Ζηνοβίας. Θα ήθελα να δω τη Συρία σε μία χρυσή εποχή και τη δημοφιλή βασίλισσα που τάραξε τα νερά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Λίγα λόγια για τους κύριους πρωταγωνιστές σου. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός πως ο καθένας τους ξεκινά με μια ατζέντα συλλογικού καθήκοντος στα πλαίσια της αποστολής τους, όμως οι προσωπικές τους ατζέντες ξετυλίγονται σιγά, σιγά, με εκπλήξεις να χαράζουν την πορεία τους.

Ο καθένας έχει διαφορετικά βιώματα και ψυχοσυνθέσεις, ακόμα και οι δύο συγγενείς. Είναι άνθρωποι της εποχής τους, με πάθη και αδυναμίες. Ο Αστέριος είναι ένας στρατιώτης που έχει ζήσει σκληρές καταστάσεις κι έχει μάθει να μισεί καθετί διαφορετικό. Ο Σπανός είναι μία αγνή ψυχή, εκ πρώτης όψεως χαμηλών τόνων, γιατί όλη του τη ζωή ήταν παραγκωνισμένος. Η Ααζίν είναι επίσης μία αγαθή κοπέλα, όχι αφελής, με πολλές γνώσεις. Ωστόσο, για δεκαεπτά χρόνια ήταν προστατευμένη μέσα στο χαρέμι του παλατιού και δεν έχει ιδέα πώς είναι στα αλήθεια ο έξω κόσμος. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και ο καθένας έχει να μάθει πολλά από τον άλλον.

Υπάρχει - και πολύ σωστά - σημαντική εκπροσώπηση ανθρώπινων ομάδων στο βιβλίο σου. Από διαφορετικές εθνικότητες και θρησκευτικούς κύκλους, ένα άτομο με αναπηρία, μέχρι μια γυναίκα που με όχημα την εξυπνάδα της κατακτά στάτους ισχύος εν μέσω μιας προμεσαιωνικής κοινωνίας. Η εκπροσώπηση στην τέχνη του σύγχρονου κόσμου έχει τεράστια σημασία, συμφωνείς;

Συμφωνώ και τη θεωρώ απαραίτητη. Μία μερίδα ανθρώπων το εκλαμβάνει ως μόδα. Για μένα είναι απλά αφύπνιση. Ένα μεγάλο μέρος της λογοτεχνίας μέχρι και αρκετά πρόσφατα είχε ένα περιορισμένο “cast” χαρακτήρων. Όλοι τέλειοι, αψεγάδιαστοι και κυρίως λευκοί. Οι πρωταγωνιστές των πιο γνωστών και πολυδιαβασμένων βιβλίων δεν ανταποκρίνονταν στην πλειονότητα. Πλέον όμως οι αναγνώστες βλέπουν τους εαυτούς τους σε εκείνες τις ιστορίες που δεν έχουν τέλειους χαρακτήρες. Βλέπουν ανθρώπους με μαθησιακές δυσκολίες, με παρόμοιες άσχημες εμπειρίες, με διαφορετικές ή και μιξ καταγωγές. Βλέπουν τον κόσμο να αποτυπώνεται πράγματι στο χαρτί. Πολλές φορές οι συγγραφείς δικαιολογούν κάποιες καταστάσεις – κυρίως σεξουαλική βία – με τη φράση “είναι ρεαλιστικό”. Και η εκπροσώπηση δεκάδων άλλων ομάδων είναι ρεαλιστική και δε θα έπρεπε να κατακρίνεται.

Οι ήρωες του βιβλίου σου ξεκινούν μια αγωνιώδη περιπέτεια με πολλά σκαμπανεβάσματα προκειμένου ν' ανακαλύψουν το θησαυρό που με τόσο πάθος αναζητούν; Για σένα, τη συγγραφέα πίσω απ'το "Θησαυρό της Δαμασκού", τι εστί σ'αυτόν τον κόσμο θησαυρός;

Για μένα ο θησαυρός είναι πρώτα από όλα το ίδιο το βιβλίο. Σε αυτή την περιπέτεια ο καθένας βρίσκει ή και χάνει τον εαυτό του. Εγώ πιστεύω ότι έχω βρει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου. Για μένα η διαδικασία συγγραφής είναι τόσο λυτρωτική που πράγματι τη θεωρώ θησαυρό.

Τι πιστεύεις κάνει ένα βιβλίο επιτυχημένο;

Πρώτα από όλα η απήχηση που έχει στον κόσμο. Ας μη γελιόμαστε, δεν κάνει η ποιότητα ένα πετυχημένο βιβλίο. Όμως κανένα βιβλίο δε μένει στην κορυφή για πολύ, αν δεν έχει να προσφέρει κάτι. Αυτό βέβαια δεν είναι στάνταρ για τον καθένα. Άλλος ψάχνει πλοκή, άλλος χαρακτήρες κι άλλος τη γραφή. Εγώ ψάχνω κάτι που να με ιντριγκάρει κυρίως μέσω της γραφής και το πώς αυτή μου παρουσιάζει τους χαρακτήρες.

Υπήρχε κάτι που σε απογοήτευσε στην όλη διαδικασία της συγγραφής, έκδοσης και προώθηση των έργων σου;

Νομίζω η αρχή είναι το δύσκολο κομμάτι για κάθε πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Όταν εμφανίζεσαι από το πουθενά στον κόσμο της λογοτεχνίας, θα πρέπει να κοπιάσεις για να “ακουστεί” το όνομα και το έργο σου. Εγώ δεν το είχα καταλάβει αμέσως και πίστεψα ότι έκανα τεράστιο λάθος να εκδώσω βιβλίο. Μετά άρχισα να αναρωτιέμαι αν ξεκίνησα με το λάθος είδος. Πνίγηκα κι εγώ κάποτε στις ανασφάλειες μου, αλλά αν έχανα την πίστη μου στο έργο μου, πώς θα έπειθα τον κόσμο να του δώσει μία ευκαιρία; Χρειάζεται επιμονή και υπομονή.

Μίλησέ μας για το κανάλι σου στο YouTube? Τι σε έκανε να το ξεκινήσεις και σε τι αποσκοπείς μέσα από αυτό;

Το ξεκίνησα όπως αρκετοί συγγραφείς για να ανεβάζω βίντεο για τα βιβλία μου. Ωστόσο, επειδή είμαι και βιβλιοφάγος σκέφτηκα να δοκιμάσω να μιλάω και για τις αναγνωστικές μου εμπειρίες. Μέχρι στιγμής είναι μία πολύ όμορφη εμπειρία, καθώς έχω έρθει κοντά με αναγνώστες που έχουμε κοινά γούστα και με βοηθάει να είμαι δημιουργική και παραγωγική.

Δεδομένου ότι τα βιβλία σου έχουν έντονο ιστορικό χαρακτήρα, πιστεύεις ότι στις μέρες μας η ιστορία επαναλαμβάνεται;

Ναι, το πιστεύω. Πάντα πίστευα ότι ευθυνόταν το γεγονός ότι ο κόσμος δε γνωρίζει ιστορία. Αυτό ισχύει, αλλά νομίζω πως όσοι την επαναλαμβάνουν δεν είναι επειδή δεν τη γνωρίζουν, αλλά επειδή δεν την κατανοούν. Είχα διαβάσει μία πολύ σωστή ατάκα σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης που έλεγε “Αν διαβάζεις ιστορία και χαίρεσαι, δε διαβάζεις ιστορία”. Η ιστορία δεν είναι ήρωες και κακοί. Είναι άνθρωποι και οι δράσεις αυτών. Είναι εποχές διαφορετικές από τις δικές μας, με άλλες αντιλήψεις και τρόπους σκέψης. Δεν μπορούμε να την προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις;

Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τη φιλοξενία. Δεύτερον, θα ήθελα να πω στους νέους ή εν δυνάμει συγγραφείς να μη φοβούνται. Να είστε τολμηροί, αλλά ποτέ αλαζόνες.

Βρείτε την Συγγραφέα Δανάη Ιμπραχήμ στο Instagram εδώ.