Το Συγγραφικό Μου Ταξίδι

​

​

"Δεν σου μένει τίποτε άλλο πια στον κόσμο ετούτο, παρά μόνο ένα: Αδιαλείπτως, Αέναα, μα πρωτίστως Ελεύθερα - Εκφράσου"

​

Φιλομένη Φλογερού

​

​

Αλήθεια, πιστεύω ότι όλοι μας ζούμε μεταξύ δύο Κόσμων: Του Υπαρκτού Κόσμου και του Κόσμου των Ονείρων. Και, πολλές φορές, χάνουμε τους εαυτούς μας μεταξύ αυτών των κόσμων, σε μία αέναη προσπάθειά μας να ισορροπήσουμε αυτές τις τόσο διαφορετικές μα και όμοιες πραγματικότητες που «παίζουν» αδιαλείπτως μέσα στο κεφάλι μας.

​

Όμως, ό,τι βρίσκεται στο μυαλό μας δεν σημαίνει κι ότι δεν είναι αληθινό.

​

Φυσικά, δεν έχω ιδέα σε ποιον κόσμο επιλέγεις να βρίσκεις τον εαυτό σου να χάνεται περισσότερο.

​

Πάντως, εμένα ο Κόσμος των Ονείρων πάντα με σαγήνευε.

​

Συγκεκριμένα, ο Κόσμος των Ονείρων μου άρχισε να με κερδίζει όταν το όνειρο της συγγραφής άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό μου. Ήμουν μόλις δεκατεσσάρων ετών.

​

Ήταν τότε που πήρα αυτήν την τόσο σημαντική κι όμως απλή για εμένα απόφαση του να αρχίσω να δημιουργώ κόσμους που ανήκαν αποκλειστικά και μόνο σε μένα – κόσμους που, μέχρι τότε τουλάχιστον, κατοικούσαν μόνο στην φανταστικό Κόσμο των Ονείρων μου…

​

Στην αρχή, αυτοί οι κόσμοι και οι ήρωες τους καταλάμβαναν ελάχιστες σελίδες σε κάποιο ξεχασμένο τετράδιο. Στην πορεία, ωστόσο - όσο ο χρόνος κυλούσε - η συγγραφή μετατράπηκε για εμένα σε ένα είδος συνήθειας‧ έναν νέο τρόπο να ζω, ο οποίος με οδηγούσε σε μονοπάτια που ποτέ δεν ήλπιζα ότι θα βρισκόμουν!

​

Σε έναν ξενώνα βρισκόμουν, θυμάμαι, στις εγκαταστάσεις της Εθνικής Ομάδας της Ρυθμικής Γυμναστικής του Ανσάμπλ στον Άγιο Κοσμά, (μακριά από οικογένεια και φίλους), κάπου μεταξύ σκέψεων του να τα παρατήσω μετά από εννέα συνεχή έτη εντατικών προπονήσεων για την Ολυμπιάδα του 2008 και αποφάσεων να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη συγγραφή “όταν μεγαλώσω”.

​

Ωστόσο, όσο οι σελίδες γίνονταν τετράδια που γέμιζαν τα συρτάρια μου, τόσο η απόφαση έμοιαζε και πιο εύκολη για εμένα.

 

Τετράδια που περιλάμβαναν ιστορίες και παραμύθια όπου η αγάπη ήταν λύτρωση κι όχι βάσανο ή μαρτύριο. Ιστορίες όπου τα μαγικά και μαγεμένα πλάσματα με τις σπάνιες ιδιότητές τους ήταν το φυσιολογικό ισοδύναμο της ύπαρξης αυτής καθ’ αυτής. Κυρίως, έγραφα για κόσμους όπου το Καλό και το Κακό δεν βρίσκονταν απαραίτητα σε ρήξη, αλλά αντίθετα έβρισκαν τη δύναμη να σέβονται πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα την ίδια τη ζωή.

​

Πλέον, συνεχίζω να δημιουργώ κόσμους μέσα σε βιβλία με την ίδια πίστη, το ίδιο πάθος και την ίδια απαρασάλευτη ελπίδα ότι, κάποια ημέρα, όλοι οι ήρωες των συγγραφέων θα δώσουν το παράδειγμα σε εμάς, το ανθρώπινο είδος, να συμπεριφερθούμε κι εμείς ηρωικά, όπως πιστεύω ότι είμαστε πλασμένοι να κάνουμε.

​

Άλλωστε, οι ήρωες των βιβλίων – συχνά – πράττουν τόσο σοφά όσο κι εμείς οφείλουμε να πράττουμε στην καθημερινή μας πραγματικότητα.

​

Κι αυτός είναι, ίσως, ο μοναδικός τρόπος που υπάρχει να συνδέσει κανείς δύο σπουδαίους κι εξίσου σημαντικούς Κόσμους - τον Υπαρκτό Κόσμο και τον Κόσμο των Ονείρων του: Με το να συμπεριφέρεται κι ο ίδιος σαν να είναι ο ήρωας του δικού του βιβλίου.

​

Τουλάχιστον, προσωπικά, παρακινώ τους ήρωές των βιβλίων μου να κάνουν ακριβώς αυτό!

 

​

Διάβασε περισσότερα για τα βιβλία μου εδώ.