"Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ζω μεταξύ αυτού του κόσμου, του “υπαρκτού”, της Γαίας, και ενός παντελώς δικού μου φανταστικού κόσμου, αυτόν των ονείρων. Μάλιστα, από πολύ μικρή ηλικία, εάν υπήρχε μια έκφραση που με χαρακτήριζε και “έπαιζε” διαρκώς στο μυαλό μου, ήταν η ακόλουθη: Ζω στον κόσμο μου γιατί δεν μου αρέσει ο δικός σας.

Έτσι, στην τρυφερή ηλικία των δεκαπέντε ετών, αποφάσισα να αρχίσω να δημιουργώ παντελώς δικούς μου κόσμους - κόσμους που υπήρχαν στην φαντασία μου και μόνο. Κόσμους όπου όλα λειτουργούσαν αρμονικά και ισορροπημένα, με τρόπους που μπορούσα να αντιληφθώ και να καταλάβω.

Κόσμους όπου ο έρωτας είναι λύτρωση κι όχι βάσανο, κι όπου τα πλάσματα με ιδιαίτερες ικανότητες κυκλοφορούν ελεύθερα, ζώντας μια φυσιολογική ζωή - όπως ακριβώς τους αρμόζει. Κυρίως, κόσμους όπου το καλό και το κακό δεν μάχονταν απαραίτητα, αλλά βρίσκουν τρόπους να συνεργαστούν απέναντι σε έναν κοινό στόχο και να ισορροπούν μεταξύ τους. Τέλος, κόσμους παράλληλους, διαφορετικούς, όμοιους με τους δικούς μας, μα και συγχρόνως άκρως αντίθετους."